Jaskinia Studnisko
WSTECZ
DLUGOSC: 337 m.
GLEBOKOSC: 77,5 m.
WYSOKOSC OTWORU: ok. 346 m npm
POLOZENIE OTWORU: Zrebice, gmina Olsztyn, woj. czestochowskie; gora Puchacz. GPS: 34 45 45
OPIS JASKINI:
Pionowy otwor poprzez krotki kominek prowadzi w strone Komory Wejsciowej. Jest to jedna z najwiekszych krasowych komor na terenie Wyzyny. Posiada wymiary 36 x 20 m przy 33 metrach wysokosci. W miejscu zakończenia zjazdu dno jest pochyle, pokryte polewa naciekowa. Kontynuacja jaskini sa kolejne sale: Pochyla, Naciekow Kalcytowych, Naciekow Piaszczystych i Zawaliskowa. Najwieksza z nich jest Sala Zawaliskowa, ktorej dno zalegaja wielkie bloki wapienne, ginace od strony zachodniej pod piaszczystymi stozkami naplywowymi. Z poziomu - 41 m biegnie w dol stromy korytarz, opadajacy do glebokosci - 75,5 m. Jest to najwieksza glebokosc osiagnieta w Jaskiniach Wyzyny Krakowsko-Wielunskiej. Z miejsc, w ktorych szata naciekowa ulegla zniszczeniu mozna wnioskowac, ze dzialalnosc szpaciarzy w tej jaskini ograniczyla sie tylko do penetracji pierwszej komory. W jaskini wystepuja niezwykle rzadko spotykane kuliste nacieki piaszczyste, pokrywajace sciany i strop Sali Naciekow Piaszczystych. Nacieki piaszczyste z tej jaskini sa pierwszymi poznanymi na Wyzynie formami tego typu.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia byla znana od dawna miejscowej ludnosci. Pierwsze znane wejscie mialo miejsce w 1845 roku i z opisu wynika, ze nie bylo ono czyms niezwyklym. Do jaskini zjezdzal strzelec rzadowy Wilkoszewski wraz z lesniczym. Na poczatku wieku XX jaskinia zainteresowali sie szpatowcy. Pierwszym szpatowcem w Studnisku byl mieszkaniec Olsztyna Dynski, opuszczony na dno przy uzyciu kolowrotu w roku 1907. Szpat eksploatowano tu w duzych ilosciach. W Komorze Wejsciowej na poziomie 10 - 15 metrow ponad dnem zachowaly sie plytkie wyrobiska z fragmentami obudowy gorniczej. Kolejna wzmianka o jaskini pochodzi z roku 1948, a znajduje sie w artykule pt. "Projekt rezerwatu Sokole Gory", napisanym weglug sprawozdania K. Kowalskiego. Nieco obszerniejsza jest wzmianka o Studnisku w "Jaskiniach Polski" (tom I). Obszerny opis z planem i omowieniem genezy naciekow piaszczystych pochodzi z 1958 roku. W dniu 14 kwietnia 1985 r. grupa grotolazow: H. Dlubis, P. Krzysztalowicz, J. Sondej i M. Mazur, pod kierownictwem M. Miklas, odkryla dalsze partie jaskini, osiagajac glebokosc - 68,3 m. W ostatnich latach korytarz ten poglebiono do glebokosci 75,5 m. Kraza tez opowiesci, wydaje sie iz nie uzasadnione, jakoby dokonano zejcia na poziom - 85 m. Kolejna nie potwierdzona informacja jest pogloska o polaczeniu pod koniec latosiemdziesiatych Jaskini Pod Sokola Gora ze Studniskiem. Jaskinia jest ulubionym miejscem cwiczen grotolazow. W roku 1991 w czasie 8 h 42 m dokonano 23 krotnego przejscia calej deniwelacji co lacznie dalo pokonanie deniwelacji najglebszej jaskini swiata, a w roku 1993 i 95 klasycznego wyjscia wspinaczkowego odpowiednio z gorna i dolna asekuracja (VI.2).
ZDJECIA:
WYKAZ SPRZETU:
W wykazie nie sa uwzglednione elementy wchodzace wsklad wyposazenia osobistego. Czytaj wiecej w wyposazenie grotolaza
- Lina statyczna min 50mb - zjazd do sali glownej
- Lina statyczna min 50mb - dodatkowa asekuracja przy zjezdzie do sali glownej
- Shunt - w przypadku zastosowania dwoch lin do zjazdu
- Lina statyczna 8mb (ew. dluzsza tasma) - do pokonania uskoku o wys. ok 4m [nie jest konieczne]
- Lina statyczna 8mb (ew. dluzsza tasma) - do pokonania uskoku o wys. ok 6m [nie jest konieczne]
- 3/4 karabinki stalowe zakręcane - na stanowisko zjazdowe
- Studnisko GPS 1 - dojscie z Zamku w Olsztynie
- Studnisko GPS 2 - dojscie z parkingu samochodowego
- Lokalizacja PDF - polozenie otworu, trasa dojscia, oraz lokalizacja parkingu dla pojazdow
<- WSTECZ
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL